Ważne, by być szczerym w tym, o czym mówimy. Nie należy z jednej strony tworzyć wyłącznie idealnego obrazu przedszkola („Będzie tam super, fajnie i idealnie”), bo dziecko nie raz dozna przecież w przedszkolu różnych trudnych momentów (np. koleżanka dobierze do pary kogoś innego, kolega zajmie ulubioną zabawkę, w kolejce nie uda się być pierwszym). Jeśli przyjdzie z nastawieniem, że wszystko będzie cudowne, może przeżyć duże rozczarowanie.

Z drugiej strony nie należy straszyć przedszkolem (np. „Panie w przedszkolu nauczą cię bycia grzecznym!”, „Jak będziesz się tak zachowywać, to dzieci będą się z Ciebie śmiać!”). To prosta droga do zniechęcenia dziecka do edukacji przedszkolnej.

​

Co więc robić? Opierać się na realności:

• Opowiadać o własnych wspomnieniach z czasów przedszkola (jak było, co się działo, co się lubiło itp.). Oczywiście opuszczamy historie drastyczne (jeśli takie były!).

• Stworzyć okazję do kontaktu dziecka ze starszym dzieckiem, które dobrze wspomina przedszkole. Zachęcić do opowiadania o tym, jak to jest.

• Pokazać dziecku budynek przedszkola. Po umówieniu telefonicznym można przyjść z dzieckiem w czasie, gdy jest mało dzieci, aby mogło na spokojnie obejrzeć sale, zobaczyć, co to za miejsce.

• Pokazać zdjęcia z życia przedszkola, opowiedzieć, co się na nich dzieje (wiele zdjęć jest na naszym profilu na FB https://www.facebook.com/szyszkowapolana )

• Poczytać książeczki, których bohaterowie uczęszczają do przedszkola

• Zabrać dziecko na zakupy, żeby samodzielnie wybrało kapcie, czy ubranko do przedszkola.